Kardiologiczny telefon zaufania
W dzisiejszych czasach z pomocy lekarza możemy skorzystać już nie tylko w przychodni czy szpitalu. Coraz popularniejsze stają się porady lekarskie udzielane przez internet, ale prawdziwym przełomem w interwencji stał się tzw. kardiosystem, czyli kardiologiczny telefon zaufania uruchomiony przez Szpital Bródnowski w Warszawie. Przy tym telefonie przez całą dobę dyżurują lekarze. Dzięki temu pacjent, który mimo leczenia nadal jest narażony na niebezpieczeństwo, w każdej chwili może skorzystać z porady lekarza.
Jak wygląda system? Pacjenci, którzy biorą udział w programie (obecnie jest ich ok. 300) otrzymują transmiter z przyłączonymi do niego 2 elektrodami. W razie niepokojącej sytuacji, takiej jak uczucie kołatania serca czy ból w klatce piersiowej, pacjent dzwoni na specjalny numer telefonu, gdzie dyspozytorka przyjmuje zgłoszenie. Pacjent jest proszony o naklejenie sobie elektrody na nadgarstek i następnie o przyłożenie transmitera do słuchawki telefonu. Zapis z elektrod zostaje wyświetlony na ekranie dyspozytorki. Następnie lekarz po obejrzeniu elektrokardiogramu decyduje o dalszym postępowaniu. Jeśli istnieje realne zagrożenie powiadamia pogotowie ratunkowe i pacjent zostaje przewieziony do szpitala.
Zobacz też: Ryzyko zawodowe zawału serca
Gdy potrzebny jest zabieg…
U podłożu choroby wieńcowej leży miażdżyca, którą nie zawsze można zwalczyć lekami. Na skutek długotrwałej miażdżycy może dojść do krytycznych zwężeń, a nawet zamknięcia tętnic wieńcowych zaopatrujących serce w krew. Konsekwencją takiego stanu jest zawał. Z pomocą w takich przypadkach przychodzi kardiologia inwazyjna, polegająca na mechanicznym udrażnianiu tętnic wieńcowych. Obecnie najczęściej stosowane są 2 metody.
Balonikowanie
Polega na wprowadzeniu przez tętnicę udową do tętnicy wieńcowej specjalnego cewnika zakończonego balonikiem, który umieszcza się w miejscu zwężenia tętnicy. Balonik ten jest następnie nadmuchiwany przez co blaszki miażdżycowe ulegają „wprasowaniu” w ścianę tętnicy. W ten sposób tętnica zostaje udrożniona. Metoda ta obecnie jest stosowana coraz rzadziej, gdyż ustępuje tzw. stentom.
Stenty naczyniowe
Są to cienkie rurki wykonane z różnego rodzaju materiałów, najczęściej z tytanu lub stali chirurgicznej, czyli metali nie ulegających korozji. Raz wszczepiony do naczynia stent pozostaje w nim na zawsze.
Metoda umieszczenia stentu w naczyniu niczym się nie różni od opisanej wyżej metody balonikowania, z tą różnicą, że po nadmuchaniu balonika i rozszerzeniu naczynia, w miejscu zwężenia pozostawia się stent, który stanowi niejako „rusztowanie” dla naczynia.
Polecamy: Aktywność fizyczna – ruch lekiem XXI wieku
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
