Tego typu nadciśnienie sugerować może oporność na leczenie hipotensyjne. Najczęstsze przyczyny tego stanu to choroby miąższu nerek, naczyń nerkowych, zaburzenia endokrynologiczne jak choroba Cushinga, guz chromochłonny czy hiperaldosteronizm.
Zobacz też: Jak radzić sobie z nadciśnieniem tętniczym?
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe
Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe jest wywołane istotnym zwężeniem jednej lub obu tętnic nerkowych. U tych chorych dochodzi wzmożonego wytwarzania reniny przez niedokrwioną nerkę, co pobudza układ angiotensyna-aldosteron.
Do objawów sugerujących ten typ nadciśnienia należą: nagły początek nadciśnienia, ciężki przebieg, oporność na leczenie hipotensyjne oraz szybki rozwój nadciśnienia złośliwego. Obserwuje się rozwój niewydolności nerek po podaniu inhibitorów konwertazy lub antagonistów receptora angiotensyny II. W celu wykrycia tego schorzenia wykonuje się badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej oraz scyntygrafię nerek, a badaniem rozstrzygającym jest arteriografia nerkowa. Leczenie obejmuje angioplastykę tętnicy nerkowej, wprowadzenie protezy naczyniowej, korekcję chirurgiczną zwężonej tętnicy nerkowej oraz leczenie farmakologiczne.
Choroby endokrynologiczne prowadzące do nadciśnienia
Z zaburzeń endokrynologicznych spotyka się guz chromochłonny nadnerczy. To guz produkujący aminy katecholowe, które zwiększają napięcie układu współczulnego, co skutkuje między innymi przyspieszoną czynnością serca i skurczem naczyń. Objawy guza chromochłonnego to: wzmożona potliwość, bladość skóry, tachykardia, uczucie niepokoju, bóle głowy. W diagnostyce bada się poziom katecholamin i ich metabolitów w surowicy i moczu. Z metod obrazowych największe znaczenie ma tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Leczeniem z wyboru jest chirurgiczna resekcja guza z następową kilkuletnią obserwacją.
Innym zaburzeniem endokrynologicznym przebiegającym z nadciśnieniem tętniczym jest hiperaldosteronizm wywołany autonomicznym wytwarzaniem aldosteronu przez gruczolaka kory nadnerczy. Objawy sugerujące hiperaldosteronizm to: osłabienie mięśniowe, wielomocz, wzmożone pragnienie. Nadmiar aldosteronu doprowadza do zwiększonego wydalania potasu z moczem, a więc spadku stężenia potasu w surowicy, które stanowią jeden z warunków rozpoznania. Ponadto należy wykazać podwyższony poziom aldosteronu we krwi. Z badań obrazowych wykonuje się tomografię komputerową i rezonans magnetyczny jamy brzusznej. Leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie gruczolaka. Niekiedy możliwe jest leczenie farmakologiczne za pomocą antagonistów aldosteronu.
Zobacz też: Jak przebiega diagnostyka nadciśnienia tętniczego?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
