Beta-blokery – stare i sprawdzone
Jedną z najstarszych grup leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego stanowią tzw. beta-blokery. Poprzez wpływ na receptory beta-adrenergiczne znajdujące się w sercu zmniejszają pojemność minutową serca i zwalniają jego czynność. Nie jest to jednorodna grupa leków. Poszczególne farmaceutyki różnią się między sobą wybiórczością działania na serce oraz siłą działania antagonistycznego.
Zobacz też: Jak wygląda nowoczesne leczenie nadciśnienia tętniczego?
Dla kogo najlepsze będą bata-blokery?
Beta-blokery prowadzą do regresji przerostu mięśnia lewej komory serca. Są szczególnie przydatne u chorych z nadciśnieniem tętniczym współistniejącym z chorobą wieńcową lub z zaburzeniami rytmu serca oraz u pacjentów po przebytym zawale serca. Preferuje się wówczas tzw. leki kardioselektywne, czyli oddziałujące wybiórczo na receptory beta-adrenegriczne znajdujące się w sercu, a mniejszym stopniu na receptory znajdujące się w innych narządach. Wykazują one jednak niekorzystne działanie względem przemiany lipidowej i węglowodanowej.
Ostrożnie z beta-blokerami
Choć beta-blokery są lekami skutecznymi i sprawdzonymi nie są wolne od działań niepożądanych. Ostrożnie należy je stosować u chorych na cukrzycę, gdyż mogą maskować objawy hipoglikemii. Mogą także zmniejszać przepływ powietrza przez drzewo oskrzelowe u chorych z astmą oraz z innymi stanami skurczowymi oskrzeli. Poprzez zwalnianie działania układu przewodzącego serca są przeciwwskazane u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym II i III stopnia oraz u pacjentów z bradykardią. Należy je także ostrożnie stosować u chorych z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych oraz z zespołem Raynaud, gdyż mogą nasilać skurcz naczyń. Inne obserwowane objawy niepożądane to: zwolnienie czynności serca, uczucie zmęczenia, zaburzenia snu oraz zaburzenia potencji u mężczyzn.
Leki blokujące kanały wapniowe
W obrębie blokerów kanałów wapniowych wyróżnia się dwie grupy. Jedna wykazuje swoje działanie zarówno w obrębie mięśnia sercowego, jak i naczyń, a druga ma szczególne powinowactwo do naczyń krwionośnych. Leki te nie wpływają negatywnie na gospodarkę węglowodanową i lipidową. Z działań niepożądanych tej grupy leków wymienia się zaparcia, bradykardię i niewydolność krążenia. Są one przeciwwskazane w zaburzeniach przewodnictwa przedsionkowo-komorowego i w niewydolności krążenia.
Zobacz też: Co robić, gdy dziecko choruje na nadciśnienie?
Leki alfa-adrenolityczne
Działanie hipotensyjne alfa-adrenolityków polega na wybiórczym blokowaniu receptorów alfa w ścianie naczyń krwionośnych, doprowadzając do rozszerzenia łożyska naczyniowego. Działania niepożądane tych leków to: hipotonia ortostatyczna (czyli spadek ciśnienia po przyjęciu pozycji pionowej ciała) - zwłaszcza po podaniu pierwszej dawki, uczucie zmęczenia, bóle głowy, senność, obrzmienie błony śluzowej nosa. Są polecane u mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
